“มนาปทายี ลภเต มนาปํ อคฺคสฺส ทาตา ลภเต ปุนคฺคํ
วรสฺส ทาตา วรลาภี จ โหติ เสฏฺฐนฺทโท เสฏฺฐมุเปติ ฐานํ

“ผู้ให้ของชอบใจ ย่อมได้ของชอบใจ ผู้ให้ของเลิศ ย่อมได้ของเลิศ
ผู้ให้ของดี ย่อมได้ของดี ผู้ให้สิ่งที่ประเสริฐ ย่อมเข้าถึงฐานะอันประเสริฐ”

เมื่อเข้าสู่เหมันตฤดูหรือฤดูหนาวเข้ามาเยือน เป็นเสมือนโอกาสอันดีของเราชาวพุทธ
จะได้น้อมถวายของที่เลิศ ที่ประเสริฐ และประณีต เพื่อบรรเทาความหนาวเย็น
ยังความอบอุ่นแก่พระภิกษุสงฆ์ อันจะเกลี้อกูลแก่การศึกษา การประพฤติปฏิบัติธรรมของพระภิกษุสงฆ์

จากข้อมูลของอธิบดีกรมการแพทย์เมื่อปี พ.ศ.2560 ระบุว่า ทั่วทุกภาคของประเทศไทย ประสบกับอุณหภูมิที่ลดต่ำลง เมื่อเข้าสู่ฤดูหนาว อุณหภูมิที่ลดลง ส่งผลโดยตรงต่อร่างกาย ซึ่งกลุ่มเสี่ยงที่อาจเจ็บป่วยในช่วงที่อากาศเปลี่ยนแปลง คือ ผู้สูงอายุ ผู้ที่มีโรคประจำตัว เด็กเล็ก โดยเฉพาะอย่างยิ่งพระสงฆ์ทั่วประเทศกว่า 60% เป็นผู้สูงอายุที่มีอายุเกิน 60 ปี หากเป็นพระสงฆ์ที่เคร่งในธรรมวินัยจะครองจีวรแบบปกติ ยิ่งในช่วงที่มีอากาศหนาวเย็นต่อเนื่องจะทำให้ร่างกายปรับสภาพไม่ทัน อาจทำให้อาพาธได้ง่าย และเจ็บป่วยด้วยโรคต่างๆ เช่น โรคระบบทางเดินหายใจ ไข้หวัดและไข้หวัดใหญ่ คออักเสบ ไซนัสอักเสบ หูชั้นกลาง และปอดอักเสบ ทำให้เกิดภาวะแทรกซ้อนและอาจอันตรายถึงขั้นเสียชีวิต

ผู้อำนวยการโรงพยาบาลสงฆ์ กล่าวว่า สิ่งจำเป็นพื้นฐานที่พุทธศาสนิกชนไม่ควรมองข้าม คือ การทำบุญตักบาตร ถวายสังฆทานควรเลือกสิ่งของที่ใช้ในชีวิตประจำวัน เช่น ผงซักฟอก สบู่ ยาสีฟัน แปรงสีฟัน ผ้าขนหนู ผลิตภัณฑ์ทำความสะอาดห้องน้ำ และหากเป็นช่วงที่อากาศเปลี่ยนแปลงอุณหภูมิลดลงอย่างต่อเนื่อง ควรเน้นถวายปัจจัยพื้นฐานที่จำเป็นที่ให้ความอบอุ่นแก่ร่างกาย ได้แก่ อังสะไหมพรม (เสื้อกันหนาว) หมวกไหมพรม ถุงมือถุงเท้า ผ้าคลุมผ้าห่มที่เป็นเครื่องใช้ในยามหน้าหนาว โดยต้องเหมือนกับสีของจีวร ซึ่งอนุโลมให้ใช้ได้ในระยะเวลาที่จำกัดโดยเฉพาะฤดูหนาว สำหรับพระสงฆ์สูงอายุควรได้รับการดูแลอย่างใกล้ชิด โดยเวลากลางคืนให้สวมเครื่องนุ่งห่มเพิ่มเติมเพื่อให้ร่างกายอบอุ่นหรือไม่ให้หนาวจนเกินไป รวมทั้งการใช้น้ำมันทาผิวที่ไม่มีกลิ่นหอมเพื่อป้องกันผิวหนังที่แห้งให้มีความชุ่มชื้น
ที่มา https://mgronline.com/qol/detail/9600000127899